Powoli wracam do normalnego życia. Czy takiego jak przed chorobą? Raczej nie. Teraz żyję trochę spokojniej, staram się cieszyć zwykłym dniem. Co nie znaczy, że nie potrafię przeleżeć popołudnia przed telewizorem:) Czasami myślę co by było gdybym nie zachorowała, jak dzisiaj wyglądałoby moje życie.? Nie wiem, nie wiem również co będzie za pół roku, za miesiąc.
Teraz czekają mnie badania co dwa miesiące, wielki stres, wszystko wtedy wraca. Staje mi przed oczami moment kiedy wyczułam guza, moment kiedy leżałam na usg, kiedy kręcili głowami wykluczając po drodze wszystkie niegroźne formy guzków.
Ech takie to życie, nikt nie mówił, że będzie łatwo. Nikt niczego nam nie obiecywał, nie?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz