Noc...

Jak zwykle noc. W nocy chce się pisać, chce się wyć, chce się kląć. Chce się być sam na sam.
Ja sobie jestem taka właśnie sama. Pewnie wypita, pewnie głupia, pewnie rozpuszczona pragnąca coraz więcej i więcej, pewnie nie potrafię docenić tego co mam. Pewnie, pewnie....mam dosyć.
Myślenia o innych, o nim, o innych, o nim.
Chciałabym choć raz czuć się najważniejszą, czuć się kobietą, prawdziwą kobietą.
Nie patrzeć z zazdrością, tęsknotą na inne pary, nie pragnąć, nie chcieć tak bardzo...
Nie myśleć jak bardzo bym chciała żeby ktoś mnie przytulił tak naprawdę, nie myśleć że on nie wie, nie zdaje sobie sprawy, czy może nie chce sobie zdawać jeżeli tak wiele razy mu o tym mówiłam.
Nie tęsknić tak bardzo jak tęsknie.
Nie być taka silna jak jestem.
Nie przyjmować tak wszystkiego jak jest.
Nie godzić się.
Nie uważać, że właśnie tyle mi się należy.
Nie pisać tego teraz.
Nie obnażać się.
Nie odsłaniać.
Nie osłabiać.
Nie udawać, że jest dobrze...
Śmiejesz się z moich snów? Tylko one mi zostały. Tylko je chcesz mi  zostawić...