...

Dzień spokojny, rodzinny. Po południu poszliśmy na cmentarz,  po ciemku już. Udało mi się wszędzie trafić.
Pod krzyżem zapaliliśmy 3 dodatkowe znicze, za Chustkę, za Magdę Prokopowicz i za wszystkich z zeszłego roku Renate, Pauline Foodancera...
Patrzyłam na te trzy znicze stojące obok siebie i widziałam ich twarze, wszystkie takie uśmiechnięte. I widziałam Magdę i Chustkę jak się śmiały jak im się oczy świeciły. Mi też się świeciły od łez i gardło jakieś zaciśnięte.
Myślałam o tym, że za kilkadziesiąt lat nasze dzieci będą szły tymi samymi alejkami, zapalić nam znicze.
Wszystko takie samo, świat był i będzie. Tylko my się na nim zmieniamy, tak po prostu przemijamy, pstryk i nas nie ma.
A teraz na spokojnie, popijamy zieloną i oglądamy strażnika na dwójce.
A taki wciągający:)...że aż piszę sobie do was. dobranoc:)